Coronadagboek 2.0 - dag 1

15 december 20205 minuten

De laatste weken van 2020 brengen we weer door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Maandag 14 december 2020

Het gonst de hele dag van de geruchten dat er een totale lockdown aankomt. Iedereen wacht vol spanning de persconferentie af. Perscopaniek, noemt de rector van het Murmellius, de school van de kinderen, het in een brief naar de leerlingen en de ouders. Dat is het natuurlijk ook, hoewel, als alle winkels ineens dicht gaan, moeten we nog snel even wat spullen in huis halen, zoals neusdruppels en een nieuwe telefoon voor Carmen. We zouden die telefoon rustig in de kerstvakantie gekocht hebben en Carmen moest van ons nog maar even behelpen met de langzaam ladende apps voor school en vrije tijd, maar nu er ‘uitgelekt’ is wat eraan zit te komen, besluiten we toch op de valreep een nieuwe te halen. Bij de plaatselijke telefoonwinkel en niet via de grote blauwe stip online.

Op Facebook moet ik lezen dat ik met deze actie (nog even voor sluitingstijd van alles aanschaffen) een onderdeel van het probleem ben. Ik voel me niet aangesproken. Carmens thuisonderwijs gaat deels via de telefoon. En neusdruppels? Nou, een goede nachtrust lijkt me uiterst essentieel. Degene die de neusdruppels gebruikt is al twee keer negatief getest voor corona, dus daar zit ook geen verband of correlatie. En verder? Ach, dit is Schagen en doorgaans is men hier heel braaf.

Intussen vraag ik me af of ik deze blog weer moet hervatten en van vele kanten krijg ik positieve reacties. Ik heb fans, van wie sommigen uit onverwachte hoek. Leuk! Intussen heb ik nog een paar kleine vertalingen, maar de stroom was al aardig opgedroogd sinds oktober. Dat vond ik toen niet erg, want ik was druk met Fantasize en de special Tijdreizen, die inmiddels online staat. Nu ik het daarvoor ook wat rustiger heb, ben ik begonnen aan een nieuwe blogserie, die in januari start. Het schrijven van de stukjes kost niet zo heel veel tijd, maar aanvullende info zoeken en foto’s bij

de blogs maken wel. Halverwege de middag zijn er 13 afleveringen klaar en ben ik bezig met de 14e. Tijd voor pauze.

Tussendoor doe ik oefeningen om het convergeren van mijn ogen te stimuleren. Het is een suf oefeningetje met een stuk papier waarop een lijn staat met stippen erdoorheen en die moet ik ter hoogte van mijn neus houden. Dan moet ik zorgen dat ik door elke stip een kruis zie en steeds een stip dichterbij mijn neus bekijken. Het vervelende is dat het me maar één keer lukt om de stippen gefocust in beeld te krijgen, doe ik die oefening nog een keer dan zie ik twee stippen boven elkaar en doen mijn ogen pijn. Zonder bril hetzelfde resultaat.

De oefeningen komen van de oogarts omdat ik bij de opticien had geklaagd over dubbelzien en vermoeide ogen. Ik dacht dat een varifocus in mijn bril wel zou helpen, maar nee, die heb ik nog niet nodig, bleek uit de tests. Dit dubbelzien komt omdat mijn oogspieren maar wat doen en niet (meer) samenwerken. Gelukkig bleek ook uit de tests dat mijn ogen verder gezond waren (dus geen staar of andere afwijkingen). Hopelijk gaat het beter als ik die oefeningen vaker doe, maar: auw.

Tot morgen maar weer, ijs en weder dienende, of in een moderne kreet: ‘stay safe’.