Coronadagboek 2.0 - dag 14

28 december 20205 minuten

De laatste weken van 2020 brengen we weer door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Zondag 27 december 2020

We zouden gaan uitwaaien op het strand, maar toen puntje bij paaltje kwam: geen strandwaaien. Ze zaten tot diep in de middag nog in pyjama te gamen of, in Carmens geval, filmpjes te editen voor Engels. Overigens hadden we best wel zin om binnen te blijven, gewoon met de benen op de bank en nu écht een keer de kerstfilms aan.

We kozen voor Jingle Jangle, maar hebben die na tien minuten weer uitgezet. Prachtige kostuums, mooi decor, maar een verhaal dat sleepte en sleepte, al in de eerste tien minuten, die makkelijk in twee minuten verteld konden worden. En dan met liedjes ertussen die te chaotisch waren om te volgen en waarvan Bollywood zou gaan grienen. Goede poging, maar nee, de magie was niets meer dan een gaap.

Een andere film dan maar en het werd Christmas Cronicles met Kurt Russell. Hop, meteen in de actie en bij de optiteling heb je alle info al die je nodig hebt: papa maakte elke kerst een video en 2018 is de eerste kerst zonder hem, omdat hij brandweerman was en dood is gegaan bij het redden van wildvreemden in een brand. Het kerstgevoel is ver te zoeken bij de kinderen en de jongste kijkt steeds de video’s van haar vader terug en ziet op één ineens een hand die niet van een van de familieleden is. Zus en broer plannen een videoval voor Santa en, krek als het niet waar is, daar is hij, met bontmuts en al. Wat volgt is een avontuur met een kapotte slee, ontsnapte rendieren, achtervolgingen in een gestolen auto, Santa in de cel die daar een rocknummer gaat zingen en twee kinderen op zoek naar de zak met cadeaus. Elfen erbij, magie en uiteindelijk is kerst gered omdat iedereen samenwerkt.

We aten de resten van de gourmet, opgebakken in de pan, zoals ik al voorspelde, en zetten

meteen Christmas Cronicles 2 aan, ook met Kurt Russell en met superoma Goldie Hawn als Mrs. Claus. Het verhaal was wat zwakjes; het draaide dit keer om een weggelopen elf die mens was geworden omdat hij alle elfenregels van de elfencode had geschonden: hij werd alles wat hij haatte (nou nou, dacht ik, lekkere reclame voor de mens weer). Hij probeerde een val te zetten door de hoofdpersoon uit de eerste film te ontvoeren en naar de Noordpool te brengen. Grote broer van de eerste film werd deze keer vervangen door een kleinere (stief)broer, zoon van de nieuwe liefde van de moeder.

Dat we deze versie minder vonden, kwam vooral omdat de nadruk op de special effects lag en op de gimmicks in de film (dorp op de Noordpool, kerstboom met licht van de ster van Bethlehem, de elfen met hun capriolen en de magie van Mrs. Claus). Wel goed vond ik dat ze de oorsprong van Santa Claus uitlegden: een bisschop uit Turkije die in 300 nogwat na Christus cadeautjes uitdeelde: munten in een schoen, fruit in een sok. Weten we ook meteen waar die tradities vandaan komen. Soort van.

Verder dacht ik nog werk te moeten doen, maar het bleek dat de deadline van de laatste opdracht van 2020 (of de eerste opdracht van 2021, ’t is maar hoe je het bekijkt) op 5 januari lag, dus ik heb de computer weer uitgezet en ben verder gegaan met mijn haakproject. Bijna twee vijfde af. Inmiddels (22:11 uur) is het opgehouden met waaien en met regenen, dus wie weet lukt het ons morgen frisse lucht in te ademen. Maar ik betwijfel of mijn huisgenoten daarvoor te porren zijn.