Coronadagboek 2.0 - dag 19

2 januari 20212 - 3 minuten

De laatste weken van 2020 brengen we weer door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Vrijdag 1 januari 2021 - Nieuwjaarsdag

In Oostenrijk houden ze ervan hun eten in een deeglaagje te bakken. Denk aan de Wiener Schnitzel, een lap kalfsvlees maatje deurmat met daaromheen paneermeel en ei, gebakken of gefrituurd. Ook heb je garnalen in deeg en waarschijnlijk nog veel meer. De hele cultuur van de Oostenrijkers vind ik wel een beetje zo, maar dan in een suikerlaag. We keken vandaag naar het nieuwjaarsconcert vanuit de gouden zaal in Wenen en er is naast de Strauss-polka’s, marsen en walsen altijd een pauzefilm, eveneens met muziek. Dit keer was Burgenland aan de beurt, een regio dat eerst bij Hongarije hoorde,

maar sinds jaar en dag bij Oostenrijk. Ze krijgen het in die films voor elkaar om Oostenrijk nog groener, zonniger en vakantieachtiger te laten lijken dan als je er zelf doorheen rijdt. Ik moet altijd aan The Sound of Music denken en Von Trapp die van de nazi’s moet vluchten. Een suikerlaag en daaronder?

Nee, nu ben ik al te negatief, want ik was blij dat we traditiegetrouw van het nieuwjaarsconcert konden genieten, ook al was de zaal leeg en zaten er in de bloemstukken een aantal (opgezette of nep-) vogeltjes die ‘hun beste tijd hadden gehad’, dat viel zelfs de commentaarstem op. Maakt niet uit, ik heb het interieur van het warenhuis van Adolf Loos gezien (daar was een ballet opgenomen) en hoe modern het er eigenlijk nog uitziet. Kan ik weer meenemen in het herschrijven van een essay dat nog ligt te wachten op aanpak. Het applaus voor het orkest kwam live uit 7000 huiskamers waar mensen zaten die speciaal ingelogd hadden om bij dit concert online te klappen. Dat gaf het geheel best wel wat cachet.

Heb ik nog goede voornemens dit jaar? Ja, eentje: geen goede voornemens maken. Flauw, hè? Maar ik weet dat ik me er toch niet aan zal houden of ze niet kan naleven, omdat mijn voornemens meestal betekenen dat ik te veel hooi op mijn vork neem. Vorig jaar zei ik tegen mezelf dat 2020 mijn jaar zou worden, dat ik succesvol zou worden, de dingen zou bereiken die ik wilde bereiken. Dat ga ik dit jaar weer doen. 2021 wordt mijn jaar. En of dat is gelukt, lezen jullie wel op mijn tadaaa-lijst 2021. En nee, meer informatie krijg je wat dit betreft niet uit mij, want dat voelt als ‘jinxen’, dan lukt het juist niet om dat wat ik in mijn hoofd heb te bereiken. Kortom: ik zal mijn best doen dit jaar, dat is een ding dat zeker is.

Verder ging vandaag mijn nieuwe blogserie over reclameslogans online. Ik heb er al positieve reacties op gekregen, wat altijd prettig is om te lezen. Het geeft mij in ieder geval de energie om er nog een paar te gaan schrijven.

Ik was ook voornemens om morgen de kerstspullen weer op te bergen, maar van Sander mag dat pas ná 6 januari: Drie Koningen. Daar zit wat in, maar 6 januari valt op een woensdag en dat betekent dus dat ik de boel zelf weer mag opruimen, want de rest is dan aan het werk of online lessen aan het volgen. Het zal een verplichte workout worden, denk ik. Die drie koningen moeten natuurlijk wel de kans krijgen om hun reis naar de kribbe te voltooien, ja. Hopelijk nemen ze vorst mee, want ik snak naar wat knisperende lucht in mijn longen en krakende sneeuw onder mijn schoenen.