Coronadagboek 2.0 - dag 20
3 januari 20212 - 3 minutenDe laatste weken van 2020 brengen we weer door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.
Zaterdag 2 januari 2021
Ik ben me mentaal aan het voorbereiden op een vol huis met kinderen die mijn laptop kapen voor school, webcams die besteld zijn maar nog steeds van Mars onderweg zijn naar hier, een vergaderende echtgenoot, die de woonkamer zal domineren, kerstrommel die blijft liggen omdat er pas na drie koningen mag worden opgeruimd, het feit dat ik weer elke dag moet koken, de was moet doen, precies moet weten wie waar zijn telefoon heeft neergekwakt, waar die pen is gebleven en waar die gum toch ligt, bedtijden in acht houden, politieagent spelen en ook nog moet bijdragen aan de huishoudportemonnee in een wereld in lockdown. En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn eigen to-dolijst en Fantasizes to-dolijst. Krijg je het al benauwd? Welkom in mijn wereld.
Vandaag heb ik het er dan ook van genomen. De hele dag met mijn luie kont op de bank en verdiept in een boek van Riley, een rileytje. Dat leest lekker snel weg en vergt geen analytische inspanning om te bedenken wat de schrijfster of schrijver toch heeft proberen over te brengen zonder het te schrijven. Sterker nog, dat wordt keurig voor me op een zilveren dienblaadje aan me aangereikt. Dat rileytje heb ik overmorgen wel uit en dan ga ik verder met twee boeken van Hanna Bervoets, die stonden nog op mijn eigen leeslijst en ik heb het handig gecombineerd met Fantasize, want ik kan er best iets over schrijven. Iets met twee vliegen.
Over vliegen gesproken: er zwerft nog steeds een sinterkerstpakket (nu omgedoopt tot nieuwjaarspakket) voor ons door Europa en ik vrees dat die nooit meer op zijn plaats van bestemming zal komen, namelijk bij ons. Het is óf toch bij Baba Jaga bezorgd en zij heeft het ongeopend in de container gedeponeerd, óf het pakket ligt te liggen bij een depot omdat er iets niet klopt en ze weten niet wat (ik zal het nog
een keertje mentaal overseinen, mensen: HET HUISNUMMER KLOPT NIET! Of moet dat in het Duits, omdat de depots in Duitsland zijn? DAS HAUSNUMMER IST FALSCH! En nu zelf conclusies (Schlussfolgerungen) trekken graag), óf het pakket is retour afzender (wat ik eigenlijk hoop), óf ligt op de bodem van de Baltische Zee.
Je kunt dus wel concluderen dat ik niet echt uitgerust ben van deze vakantie, ondanks mijn klachten over verveling. Mijn hoofd bleef in de hersengolven hangen die bij alertheid en wakker zijn uitzenden: zijn dat bètagolven? En welke zorgen voor die lome staat tussen waken en slapen? Theta? Alfa? Of toch de gammagolven? En ga me nu niet adviseren te gaan yoga’en of mediteren, want a) dat doe ik toch niet en b) dat werkt niet voor mij en c) daar ben ik te eigenwijs voor en d) wat ik nodig heb is een schrijfhonk waar alleen ik in kan en er een onbeperkte voorraad thee is. Natuurlijk een keukentje en goede boeken in een boekenkast. Ik stel me voor dat het er koud is, met ijsvarens op de ramen, maar een open haardje heeft, zodat het toch nog gezellig wordt binnen. Misschien dat het huisje een boven heeft met een badkamer en slaapkamer, waar je net door de deur naar binnen kan, omdat er eigenlijk een te groot tweepersoonsbed staat. Voor mij alleen, ja. Het huisje staat in een achterafstraat van een dorp met een pub. De sneeuw ligt een meter hoog en volgens mij komt dit uit een film. Nee, ik weet het zeker: The Holiday met Kate Winslet en Cameron Diaz. Maar dat huisje... doe mij dat eens cadeau, universum!
