Coronadagboek 2.0 - dag 23

6 januari 20215 minuten

De eerste weken van 2021 brengen we door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Dinsdag 5 januari 2021

Al ruim 60 afleveringen (ieks, zó veel?) van The Arrow heb ik nu met Carmen en Oscar gekeken en de serie gaat me steeds meer tegenstaan. Allereerst snak ik naar wat humor in de serie en meer relativeringvermogen bij de personages, maar daarnaast begin ik me te ergeren aan de overdreven Amerikaanse moraal van ‘ik doe alles voor mijn familie’ en dan letterlijk alles. Liegen en bedriegen worden op deze manier laagdrempelig, en van daaruit is het een glijdende schaal naar martelen en moorden. The Arrow is daarbij geen Tarantino: het geweld in The Arrow is bloedserieus (pun intended). De schrijvers hebben nog enige moeite gedaan om Oliver Queen, die the Arrow is, te laten worstelen met zijn dilemma over het moorden en liegen, maar die wroeging en die innerlijke strijd gaat het acteervermogen van de vertolker van de Arrow te boven. De knappe kop staat altijd in standje strak, soms ‘verdiept’ met een glycerinetraantje voor het effect. En de hulpjes zijn er alleen maar ter zijne eer en glorie en mogen mooie vechtscènes met de Arrow uitvoeren, of hem kussen, eveneens vergezeld van glycerinetraantjes. Wel even het brilletje af voordat het zoenen begint, dat dan weer wel (Sigrid rolt met haar ogen).

Mijn commentaar heeft ook een diepere reden (zonder glycerinetraan), namelijk dat het morele kompas van de serie stuk is. De politie wordt steevast geportretteerd als een macht met de handen gebonden op de rug, omdat ze zich aan de wet moet houden, iets wat de slechteriken niet doen. Daarom lukt het de politie nooit om ze te pakken en heeft ze hulp nodig van een stelletje idioten in robinhoodpakjes. Wat voor boodschap is dat? En als die hulpjes dan hun carbonpijlen in een slechte inborst planten, moeten wij als kijker dan juichen? Moeten we het niet opnemen voor de politie? Ik ben zelf op de hand van rechercheur en later commandant Lance, die het zijn missie maakt om de ‘wrekers’ achter slot en grendel te krijgen, omdat ze opereren buiten of boven de wet. Helaas maakt hij er een persoonlijke vendetta van (iets met dat zijn ene dochter dood is en de andere in de ban van de Arrow), maar zijn motivaties kan ik beter begrijpen dan die van de Arrow.

Dan is er het hele ‘familie’-gedoe. Ik vraag me oprecht af hoe ver ik zou gaan om mijn gezin te

beschermen. Zou ik allerlei louche dealtjes sluiten, zoals de Queens doen? Zou ik liegen en bedriegen om mijn familie te ‘beschermen’? Nee, dat zeker niet, ik leer de kinderen dat ze eerlijk moeten zijn, hoe erg hun vergrijp ook is. En erg in onze wereld is dat je ruzie met de buurjongen krijgt en zijn bal kapot maakt of, nog erger, er een schop over en weer wordt uitgedeeld. Wat doe je dan als opvoeder? Dan laat je de personen in kwestie afkoelen, je zorgt dat de bal van het zakgeld van je kind wordt vergoed en je laat ze ‘sorry’ tegen elkaar zeggen. Of iets in die geest. Klaar. Over tot de orde van de dag.

Dan ‘de stad’, Starling City. In The Arrow is Oliver Queen zo actief omdat hij zo ontzettend veel houdt van Starling City en die voor zijn inwoners een veilige plek wil maken. Ehm... okeee... Dan meld je je aan bij een burgerwacht of zo. Je stelt je verkiesbaar voor de gemeenteraad. Je organiseert eens een benefietconcert of je doet vrijwilligerswerk. Dan ga je niet als een dolle ontplofbare pijlen afschieten op vrachtwagens vol smokkelwaar, achter maffialeden aanhollen of abseilen van flatgebouwen om gijzelaars te bevrijden. Maar in Starling City kan het niet anders, omdat er een rotte kern is, die helemaal strekt tot... oeh, hou je vast... de burgemeester. Boodschap: de overheid is niet te vertrouwen, dús moet je het heft in eigen hand nemen.

Zie hier de (perverse) Amerikaanse moraal in een notendop. Is het per definitie een slechte moraal? Nee, maar wel eentje van een diepdiepdiep-antracietgrijs. Eentje die ervan uitgaat dat de mens slecht is en altijd voor zijn eigen hachje gaat, dat de overheid alleen maar bezig is met doofpotten en andere louche zaken en dat de werkelijke macht ligt bij de multinationals. Dat iedereen te corrumperen is. Tegen dat diepdiepdiep-antracietgrijs verzet ik me met elke vezel in mijn lijf... oei, ik begin Arrow-pathos te ontwikkelen.

Heb gewoon vertrouwen en gebruik je gezonde verstand. En houd vertrouwen, ook al is de mens feilbaar.