Coronadagboek 2.0 - dag 28

11 januari 20212 - 3 minuten

De eerste weken van 2021 brengen we door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Zondag 10 januari 2021

Oei, toen was het ineens half twaalf en moest ik nog een stukje schrijven over vandaag. Ik ben vooral bezig geweest met een opdracht die ik over het hoofd had gezien, maar gelukkig ligt de deadline op 13 januari. Ik heb nog even. Het is een vertaalopdracht van technische bulletins voor auto’s, dus rechttoe rechtaan, maar het kost wel tijd om het goed te doen.

Daarvoor hebben Sander en ik een rondje gelopen door de wijk, waar er beduidend minder lampjes hingen dan gisteren. De feestdagen zijn nu voorbij en de lampjes die blijven hangen, hangen er waarschijnlijk tot februari. Tijdens het lopen vroeg ik me hardop af hoe je kunt weten hoe ver je invloed reikt. Neem deze blogs. Ik heb een paar vaste lezers (dank!) die ik ken uit familie- of kennissenkring, en sommige ken ik alleen maar van Facebook en via via, omdat we een gedeelde interesse hebben: schrijven. Wat mijn blogs doen met hen, weet ik eigenlijk niet. De eerste ronde kreeg ik te horen dat mijn blog een aangename afleiding op de dag was, met herkenbare situaties en dat de lezers het gevoel hadden niet alleen te staan. Nu, de tweede ronde, zal dat ongetwijfeld ook het geval zijn, maar omdat het buiten anders is, de mensen korzeliger zijn enzovoorts, zullen mijn stukjes ook wel anders vallen.

Het is niet dat ik mezelf op de borst wil kloppen van ‘kijk mijn bereik eens’, nee, het is oprechte nieuwsgierigheid naar de werking van verspreiding, maar ook nieuwsgierigheid naar hoe direct of indirect je mensen raakt. Soms heb je dat nodig, want waarvoor zou je anders

schrijven. Er zit ook een nadeel aan: in hoeverre ben je namelijk verantwoordelijk voor je invloed op anderen. Daar had ik het tijdens de wandeling ook over met Sander. Hij vindt het een gedeelde verantwoordelijkheid, omdat de ander ook gezond verstand heeft en zijn eigen invloedsfeer. Ik vind het lastig, vooral als gaat om het schrijven van een roman, om dit gegeven uit mijn hoofd te bannen: het is een obstakel om vrij te schrijven. Sander zei dat ik me daar zeker niet door moest laten koeioneren, omdat ik juist moet schrijven wat ik moet schrijven om mensen te laten nadenken. Als je dan rekening gaat houden met eventuele verantwoordelijkheden of invloedsferen, wordt het geforceerd. Waar. Nu nog doen.

Morgen start een nieuwe week en hopelijk is het de laatste week in volledige lockdown. Er zijn er volgende week twee jarig: mijn zus en Tristan, die 16 wordt. Wat een leeftijd!