Coronadagboek 2.0 - dag 30

13 januari 20212 - 3 minuten

De eerste weken van 2021 brengen we door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Dinsdag 12 januari 2021

(adem in) Zo’n dag waarop de techniek het laat afweten en je constant uit je vertaalprogramma wordt gegooid en de deadline nadert en je daarom maar van lieverlee de was gaat opvouwen en nog een was gaat draaien en eigenlijk heel erg graag uit je lichaam wil stappen van frustratie en dat je je pijnlijk bewust wordt van je verouderende lees onaantrekkelijke staat en dat je daarom nog maar een thee gaat drinken al zou het ook net zo goed wodka kunnen zijn want wat maakt het uit en nog eens probeert de boel aan de gang te krijgen met dezelfde resultaten en dat je daardoor niet tot andere dingen komt die ook belangrijk zijn en dat je dan maar een taart bestelt voor je toekomstige sweet sixteen-zoon en erachter komt dat er ook jongensversiering is voor die dag en dat je je daardoor iets beter voelt omdat je het huis niet in roze hoeft te versieren en dat je meteen maar even een bestelling bij je favoriete boekhandel plaatst omdat je anders zo onthandt bent zonder familieplanner en omdat je niet bij de dikke blauwe stip wil bestellen maar je lokale boekwinkel wil steunen.

(adem in) Op zo’n dag spoor je je kinderen aan hun schoenen eens aan te trekken en hun jas aan te doen en hun handschoenen op te sporen of gewoon hun handen in hun zakken te laten steken en de deur uit te gaan om een rondje te wandelen langs het spoor en de weilanden waar de ganzen en zwanen zitten te zitten in hun natte gras of in het water en waar je uitzicht hebt over een bui in de verte en als je je omdraait zie je een regenboog en vaag nog een tweede erboven, waarvan de kinderen enthousiast raken en prompt valt er een regenbui op onze bol maar we lopen het rondje toch nog af omdat

we nu toch buiten zijn en het warm willen krijgen en bij een bruggetje gaan we een modderig paadje op en denken de kinderen dat ze weer in Groningen zijn en krijgen we spontaan heimwee naar de weidse uitzichten aldaar maar ondertussen glibberen we door de modder dat wil zeggen de jongens die geen wandelschoenen hadden aangetrokken maar gewone schoenen met een gladde zool en dat de een het wel erg vies vindt al die modder op zijn sok en broekspijp, terwijl hij zegt dat ik maar snel nieuwe schoenen moet kopen en ik zeg ja waar dan hij online en ik ja maar dan moeten we weer passen en terugsturen ik wacht liever.

(adem in) Zo’n dag waarop je na de wandeling je man thuis aantreft na zijn rondje fietsen en dat hij al had begrepen dat we best wel trek hadden in soep of warme choco met slagroom en al een pan soep heeft gemaakt (vermicelli roept Oscar, ja vermicelli, o lekker vermicelli!) zodat ik op de bank kan ploffen en nog een aflevering van Arrow kan kijken voordat er weer gekookt, opgeruimd, gegeten, afgeruimd moet worden en ik het koud krijg tijdens het bijkomen want dat gebeurt natuurlijk ook altijd zo rozig word je ervan dat je toch weer opspringt om het warm te krijgen en maar ietsjes eerder te gaan koken, wat

gaan we eten, husse met je neus ertusse, nee dat zei ik niet, ik kreeg de vraag vandaag niet, ik schilde aardappelen, sneed uien, bakte gehakt rul, deed water en kruiden erbij en zakjes jus, snelle hachee en ik hou er nog steeds niet van, maar met aardappelpuree en rodekoolmetappeltjes was het een sloebermaaltje waarmee ik bedoel dat je nauwelijks op het eten hoefde te kauwen, sloebereten, ja, klinkt niet lekker, och, maar het is wel lekker, fijn, wat hebben we na, toetje, dat is ook sloebereten hoef je ook niet te kauwen, klopt.

(adem in) Op zo’n dag ben je blij dat je de oorzaak van de technische moeilijkheden hebt gevonden door een vinkje uit te klikken en dan is die opdracht ook weer voor de deadline af moeten er nog blogs geschreven worden snel dan eentje en dan warm mijn bedje in met een boek want nu is het half twaalf in de avond en heb ik net de opdracht af oei en ik wil nog even een beetje lezen in Parel van Riley, op zo’n dag ben je blij dat hij voorbij is (adem uit).