Coronadagboek 2.0 - dag 32

Donderdag 14 januari 2021

Het was met de oude vriendin alsof er geen twee jaar waren verstreken, het contact ontstond weer vanzelf. Bij sommige mensen heb je dat, maar wat ook meehelpt is dat het leven voortkabbelt. Dat bedoel ik positief in dit geval, want meestal raak je van een oude vriend of vriendin vervreemd als er te veel gebeurtenissen hebben plaatsgehad, ofwel in je eigen leven, ofwel bij de ander waar je niet bij bent geweest. Jij kunt door die gebeurtenissen erg veranderd zijn, of juist de ander. Neem het simpele feit dat jij kinderen krijgt en je vriend of vriendin niet. Of je krijgt een beroep waar je vriend of vriendin totaal geen feeling of affiniteit mee heeft. Moet je dan koste wat kost vasthouden aan een schim van een vroegere vriendschap? Moet je moeite doen om een nieuwe bestaansgrond te vinden voor de vriendschap? Vragen waar ik niet zo snel een antwoord op heb. Ik neig naar ‘nee’, maar mijn moeder bijvoorbeeld zou volmondig ‘ja’ op die vragen antwoorden. Zij vindt dat je mensen altijd een kans moet geven, soms een tweede en soms zelfs een tiende. Bewonderenswaardig, maar ik weet niet of ik dat kan. 

ook, want vanwege de toename in aantal doden verbrandt de oven twee keer zoveel stoffelijke overschotten als normaal en daar is de oven niet op gemaakt. Het interieur kan tussentijds niet voldoende afkoelen en daardoor springen de tegeltjes of bekleding in de oven. Geen gekkigheid, dit is uit het leven gegrepen, maar ook een bizar feitje voor in een verhaal: lijk verbrandt niet door kapotte oven, daardoor kan het forensisch bewijsmateriaal nog worden veiliggesteld en de moordenaar gepakt. Zo. Die thriller is ook geschreven.

Geen wandeling vandaag, maar wel even op en neer naar de supermarkt met de fiets. Het was koud, maar nog geen sneeuw hier. Zelfs geen spoortje sneeuwhoofdpijn bij mij, wat wil zeggen dat er óf geen sneeuw op komst is, óf het verschil in luchtdruk niet groot genoeg of abrupt genoeg is om mij hoofdpijn te bezorgen. Maar de verwachtingen zeggen dat er zondag toch wel wat moet vallen in Noord-Nederland. Limburg heeft al sneeuwpret natuurlijk en in Finland ligt het een halve meter dik op de straat. Zelfs de helft van Spanje is bedekt met het begeerde witte goedje.

Nog even een groot compliment aan boekhandel Plukker, toch al mijn favoriete boekhandel, maar nu nog meer: ik vroeg ze in mijn mail met verjaardagbestellingen mee te denken over een boek over de Egyptische mythologie en ze kwamen met een paar titels aan. De een was te kinderlijk voor het doel en de ander hadden we al in de kast staan, maar niettemin ben ik toch weer op ideeën gekomen. Verder wordt de bestelling keurig vóór zondag bezorgd, zodat we de jarige echte cadeautjes kunnen geven. Dus, Plukker: dank jullie wel! Superservice.