Coronadagboek 2.0 - dag 5

19 december 20205 minuten

De laatste weken van 2020 brengen we weer door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Vrijdag 18 december 2020

Het is vakantie. En die begon niet om tien voor één nadat alle lessen waren afgelopen, maar bij het krieken van de dag. Zelfs Oscar sliep uit tot kwart over acht, wat voor zijn doen laat is. De dag was ook traag als een vakantiedag, voor de kinderen dan; ik had nog een laatste overleg met Karen, waarin we ideeën voor de komende tijd bespraken en wat er allemaal achter de schermen van Fantasize wordt geregeld. Ik denk dat we in het nieuwe jaar weer een sprong vooruit nemen en een heel stuk gaan groeien. Dat klinkt erg kantoorachtig en dat haat ik, dus stel je een boom voor of zo. Die groeit ook, maar dan meer in het wilde weg, organisch. Want dat is spannender dan strakke planningen moeten volgen. Niet dat we dat doen bij Fantasize, we maken gebruik van wat de redactieleden en bijdragers kunnen en leuk vinden. Veel, zo blijkt. Na een lang gesprek neem ik nu even vakantie van Fantasize om in januari weer uitgerust ertegenaan te gaan.

Maar goed, ik vond mezelf... hm, is dat een anglicisme? I found myself... Om half drie zat ik nog achter de computer hier en daar een vertaling te doen en nog twee blogs voor mijn nieuwe serie te schrijven. Toen vond ik het echt wel genoeg. Ik heb heel veel zin in om een marathon kerstfilms te gaan kijken om zo een béétje in de stemming te komen, want hoewel we weer verplicht binnen zitten, dus niet in de auto op en neer naar kantoor gaan en de lucht weer schoon wordt, ziet het er niet naar uit dat het binnenkort in Nederland gaat sneeuwen, hoewel mijn hoofd anders zegt, want die reageert meestal op luchtdrukverschillen. Ik zag foto’s op Facebook van familie in Amerika die wel al lekker door de sneeuw kunnen ploegen met speciaal schoeisel aan. Hier zon en 10 graden. Dan komt er nog lang geen sneeuw. Emigreren dan maar?

Wat viel me nog meer op vandaag? Weinig, want ik zat dus het grootste gedeelte van de dag met mijn ogen gericht op een scherm. O! Dat is wel een vermelding waard: het lukte mijn kameleonogen om de oefening van de oogarts drie keer achter elkaar te doen zonder dat ik pijn kreeg in het focussen. Hoera! Er is nog hoop.

Verder lees ik in Storm van Lucinda Riley, dat is deel twee van de serie van de zeven zussen. Boek één (De zeven zussen) en deze lijken qua opzet veel op elkaar, alleen zijn de plaatsen anders en de personages hebben een andere achtergrond en zo, maar de structuur viel me op. Tegelijkertijd bedacht ik me dat mijn eigen roman stokt, omdat ik nog geen achtergrondverhaal voor mijn personages heb. Ik weet alleen hoe ze samen zijn, maar zelfs dan zit ik er als een journalist naar te kijken. Misschien het trucje van Riley toepassen en sprongen naar het verleden maken. Ben benieuwd wat mijn personages dan van zichzelf laten zien. Deze mededeling heeft een hoog ‘duh’-gehalte, maar als je te dicht op je eigen werk zit, kan zo’n inzicht revolutionair zijn.