Coronadagboek 2.0 - dag 7

21 december 20202 - 3 minuten

De laatste weken van 2020 brengen we weer door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Zondag 20 december 2020

Een vierde van de totale lockdown zit er alweer op, mensen, nog even en we kunnen inentingen halen en elkaar weer omhelzen. Of nog een maandje eraan plakken. Dubbeltje op zijn kant.

Ik ben met een nieuw haakwerk begonnen, niet voor mezelf, maar ik zeg nog niet voor wie wel, want die persoon leest mee. Het moet wel een verrassing blijven, nietwaar? Gisteren kwamen de wolletjes binnen en dan krijg ik meteen zin om te beginnen. Het eerste stukje is al gehaakt, ik ga er straks mee verder. Op zondag gebeurt hier vrij weinig hier in huize Lensink. Uitgeslapen, gebruncht, was opgevouwen, nieuwe was gedraaid, spelletje gespeeld, film gekeken. Dat was het wel zo’n beetje.

Het spelletje was Just One en gaat om het raden van een woord. Je krijgt aanwijzingen die iets met het te raden woord te maken hebben van de overige spelers. Als twee spelers hetzelfde woord of dezelfde omschrijving hebben, wordt die clue uitgeveegd en blijven er (in ons geval) nog twee over. Wij hebben de spelregels een beetje aangepast, want met vijf spelers hou je altijd twee of één aanwijzing over en dat is te weinig, dus als er dezelfde woorden opduiken, mogen die kandidaten nog iets anders verzinnen. Een voorbeeld: ik moet een woord raden en krijg de aanwijzingen ‘bijbaan’,

‘frikandellenbroodje’, ‘eetruimte’ en ‘pauze’. Het te raden woord was ‘kantine’. Sander moest het met de volgende aanwijzingen doen ‘water’, ‘inham’, ‘delta’ en ‘golf’. Lekker cryptisch. Hij dacht ‘riviermonding’, wat bijna goed was, maar net niet helemaal. Het moest ‘baai’ zijn. Het verzinnen van omschrijvingen is best lastig als je niet de meest voor de hand liggende wil kiezen. Je mag maar één woord opschrijven.

Gisteren deden we een ander spel en dat heette Dixit. Carmen had het van sint gekregen. Het is ook een associatie- en raadspel. Iets wat ik beter kan dan bijvoorbeeld klaverjassen. Oscar kan klaverjassen beter, omdat je daarbij slap kunt lullen en bij dit spel Dixit moet je juist níét zeggen hoe je denkt. Erg lastig voor hem. Het spel. Je krijg zes kaarten met plaatjes en daar moet je een omschrijving bij bedenken. Bijvoorbeeld een verzameling eieren, die pastelgekleurd zijn en ook raampjes erin hebben. Of een stapel munten waarop twee mieren aan het zwaardvechten zijn. Het zijn geen doorsneebeelden, ze hebben van zichzelf al iets sprookjesachtig en verrassends. Tristan had ‘kapitalisme’ gezegd en wij moesten nu uit onze eigen stapel een kaart kiezen die het dichtste bij dat begrip komt. Die kaart geef je de verteller en die legt uiteindelijk alle kaarten open neer. Dan krijg je dus vijf associaties met ‘kapitalisme’. De spelers kiezen een kaart waarvan zij denken dat die van de verteller kwam. Het lijkt een beetje op het woordenboekspel, maar dan met plaatjes.

Misschien gaan we volgende keer mahjong doen, dat blijft een klassieker in onze familie. In de zomer in de tuin, in de winter op het kerstkleed. De film was Love Actually en die kent iedereen, dus daar hoef ik niet over uit te wijden. Mijn nieuwe leesboek is Ik moet u echt iets zeggen van Mensje van Keulen op de iPad. Het zijn losse verhalen, maar wel met een twist. Een subtiele twist. Leren van de meesteres. Ik heb er nu twee gelezen, maar ik weet nog niet wat ik erover moet zeggen. Eerst even verder lezen. Of haken, net waar ik zin in heb.
Tot morgen, doei!