Engel van Jim Shore

Coronadagboek 2.0 - dag 8

22 december 20202 - 3 minuten

De laatste weken van 2020 brengen we weer door in een totale lockdown: horeca, winkels, sport, theater en kapper zijn gesloten. Wat nog wel kan in de lockdown is filmpjes kijken, schrijven, wandelen, uitslapen, lachen, koken, videobellen of chatten met vrienden en mijn blogs lezen.

Maandag 21 december 2020

Wat heb ik vandaag geleerd?

* Oefening baart kunst: de oefeningen voor mijn kameleonogen werken, dat wil zeggen dat ik minder dubbel zie. Het kan ook zijn omdat ik nu niets moet.
* De Wet van Murphy slaat altijd toe: de verhalen en artikelen voor Fantasize komen binnen op het moment dat ik besluit vakantie te nemen.
* Albert Heijn en Jumbo zijn in spiegelbeeld gebouwd, zo ongeveer. Bij AH maak ik een rondje tegen de klok in, bij Jumbo met de klok mee, maar de oriëntatie lijkt daarom Engels: bij Jumbo is zelfs de rolband (het is geen roltrap) omhoog is links en de rolband omlaag is rechts (als je beneden staat). Verwarrend.
* De zelfscan bij Jumbo gaat ook anders (je moet een QR-code scannen, bij AH scan je je bonuskaart) en je krijgt een megalange bon mee.
* Het plaatselijke loodgieterbedrijf is gewoon open en komt donderdag de gootsteen ontstoppen. Precies op tijd voor de kerstdagen.
* Een goede vriendin die in scheiding ligt, heeft een woning aangeboden gekregen in Schagen en die gaan we woensdag bezichtigen. Ik heb hiervan geleerd dat ik me graag over haar ontferm en ik stiekem blij ben dat ze in de buurt komt wonen. Nu maar hopen dat de woning ook nog geschikt is.

* Het kerklied en kerstlied Joy to the World is oorspronkelijk protestants. Volgens mij zingen ze het met kerst ook bij de katholieken, tenminste, een paar nachtmissen was dat de ‘uitsmijter’ van de avond, waarna iedereen natuurlijk in klappen uitbarstte voor het koor. Klappen was lange tijd not done in de kerk (nog steeds een beetje akward); ’t is namelijk geen concert, hè. Tijden veranderen.
* Oscar oefent serieus zijn piano-opgaven: toonladders, moeilijke klassieke stukken met van die trillers erin, jazz-achtige stukken, die qua ritme en tempo weer heel ingewikkeld zijn. De andere twee zijn minder fanatiek.
* Tristan wordt heel blij van kleine dingen met computerspelletjes: hij heeft een mod gevonden voor Minecraft, waarmee hij ‘stargates’ kan maken. Je moet dan ‘naquada’ mijnen (groenachtige brokken) en als je er veertig hebt kun je een Stargate bouwen. Hij speelt dit samen met vrienden online en ze hebben al één Stargate, maar kunnen nog nergens heen omdat hun wereld nog niet meer Stargates heeft. Dat gaan ze morgen bouwen.

* Stargate SG-1 is een succes bij de kinderen. Gelukkig, want wij zelf vinden die serie ook leuk en niets is ergers om je kinderen hun neus te zien ophalen voor iets waar jij enthousiast over bent.
* Ik lees Ik moet u echt iets zeggen van Mensje van Keulen en ik vind de verhalen wel goed, maar alleen op intellectueel niveau. Ze doen verder weinig met me. Daar ben ik teleurgesteld over.
* Twee oud-klasgenoten van de Schrijversvakschool zijn afgestudeerd en ze konden geen feestje geven. Sterker nog, ze kregen zeer onromantisch hun diploma per mail of de post. Ik feliciteer hen met hun afstuderen (Goed gedaan, R en F!) en heb ineens zo’n zin in een feestje! Lekker door Amsterdam struinen, over schrijven en andere zaken praten, van kroeg naar kroeg lopen, nog net de laatste trein halen of als het moet, ben ik wel de Bob en rij iedereen naar zijn respectievelijke huis in Zuid-Holland en/of Noord-Holland. Of we nemen onze tandenborstel mee en ploffen onze slaapzak in de woonboot van een van de oud-klasgenoten. Ja, corona be gone, classmates, let’s party!
* Ik ben trots op wéér een andere klasgenoot van de Schrijversvakschool die zich enorm aan het ontwikkelen is en ongekende talenten laat zien: hij is erg goed in het voordragen van verhalen. Ga zo door, Z!
* Van een TED talk heb ik geleerd dat taal écht invloed heeft op de manier waarop je naar de wereld kijkt en denkt. De TED-talker legde het uit aan de hand van Aboriginaltalen, die geen links of rechts kennen, maar wel de windrichtingen. In die taal moet je altijd weten waar je naartoe gaat. En de tijd is gebonden aan het landschap, niet aan de persoon. Tijd gaat van oost naar west (met de zon mee, dat is logisch) en afhankelijk van hoe je staat wijs je dat aan. Sta je met je neus naar het oosten, dan komt de tijd dus naar je toe. Dat bedoel ik. Sta je met je neus naar het zuiden dan gaat de tijd van links naar rechts, enzovoorts. Grappig, hè!
* Ondanks dat ik tussen haken, lezen, blogs schrijven, soort van huishouden, TED talks kijken en kinderen managen schakel, verveel ik me in mijn hoofd. Of misschien betekent dat dat ik eindelijk ontspan, kan ook. Maar toch, met wie kan ik een boom opzetten? Sander? Tuurlijk, maar we kennen elkaar al twintig jaar. Ik bedoel...
* Elke keer ben ik weer verbaasd dat ik een blog kan schrijven over een dag waarin er ogenschijnlijk niets, maar dan ook niets is gebeurd. Gezien het aantal woorden (863) valt dat wel mee.

 

Delen op FaceBook Delen op LinkedIn Delen op Twitter