Coronadagboek - dag 44

29 april 20205 minuten

We zitten in een ‘intelligente lockdown’ vanwege het coronavirus. De scholen zijn dicht, horeca is dicht en de meeste mensen werken thuis. Zo ook hier. Hoe gaat dat van dag tot dag? Ik hou een dagboek bij tijdens deze rare weken.

Dinsdag 28 april 2020

Het regent. Het licht is grijzig en ons huis zal de hele dag schemerig zijn, maar dit is een veel beter weertype om de lockdown in te ondergaan dan een stralende zon en warmte. Met dit druilerige weer wil je het huis helemaal niet uit.

Ik begin vroeg vandaag met een blog schrijven en dan print ik de stukken uit die ik nodig heb om een redactioneel te schrijven voor Fantasize. Drie ideeën over het onderwerp moeten in één document komen. Dat wordt puzzelen en ook rekening houden met ieders stem en mening. Daar hou ik me het grootste deel van de dag mee bezig. Mijn bureau ligt bezaaid onder de papieren. Ik begin met pen en papier, want schrijven met de hand vind ik het prettigst als je er hard bij moet nadenken. Al snel ga ik toch over op Word, want ik moet anders te veel schrappen en dan wordt het onleesbaar op papier. Ik denk aan het Literatuurmuseum,

waar ze al dit soort schrapwerk van schrijvers bewaren in een groot archief en waar de onderzoeker lekker in kan grasduinen (als corona voorbij is natuurlijk). Hoe zou dat gaan met de moderne schrijver? Levert die zijn aantekeningen op disk in? Gebrand op dvd of wat? Wel makkelijker zoeken als het al digitaal is.
Enfin.

Na de lunch schop ik de kinderen van de computer af, ze gaan naar hun kamer, maar of ze daar iets doen zonder schermpje, controleer ik niet. Als ik klaar ben met het artikel, lees ik ze in ieder geval het tweede hoofdstuk van Het gouden kompas voor. We zitten in Tristans kamer, de regen stroomt van het raam en als ik net ben begonnen, belt Klazien van Amnesty. Of ik weer een nieuwsbrief wil maken. Tuurlijk. We praten even over de lockdown, dat iedereen in onze omgeving zich er netjes aan houdt, dat niemand ziek is en dat ik graag foto’s krijg in een hoge resolutie. Er worden dit jaar geen kransen gemaakt voor 4 mei en zelfs geen kransen gelegd. Door niemand. Dodenherdenking zal net zo leeg zijn als Koningsdag. Bevrijdingsdag dan idem. En dat op de 75e verjaardag. Zuur.

Na het eten lees ik hoofdstuk 3, maar dat is zo'n lang hoofdstuk (40 pagina's!) dat ik de rest morgen doe. Ze moesten lachen om termen als "filosofische instrumenten" en "experimentele theologie". Het is dan ook een wereld die naast de onze bestaat.

Als alle pubers op bed liggen en bij ons is dat uiterlijk kwart voor negen, omdat ze hun slaap nodig hebben, duik ik weer in de wereld van de lederhosen, dirndls, traditionele kleding uit Beieren en Oostenrijk. Het is véél en ik ben nog steeds niet op de helft. Dat wordt buffelen morgen.