De reclame van - beschuit (22)

De zin
Alleen voor beschuit kom ik eruit.
Daar zou ik wel eens een beschuitje mee willen eten.

De reclame
In de jaren 80 en 90 had je een aantal reclames die voor een bepaald product zonder merk waren. Dat zouden we nu vreemd vinden, omdat elk product, zoals beschuit, wel door een bepaalde fabrikant wordt gemaakt en die wil natuurlijk graag zijn eigen naam op de tv zien. Ooit was beschuit nog van een merkloze leverancier, of het moet Hooijmeijer zijn geweest, die ook al ‘onbreekbaar’ beschuit maakte in ribbelverpakking.

Er waren meer van dit soort merkloze reclames, volgende week bespreek ik er nog een.

De beschuiten zonder merk gingen trouwens al snel naar Bolletje. Bolletje maakt niet alleen beschuiten, maar ook ander ontbijtspul dat kraakt: knäckebröd, ontbijtgranen, schuddebuikjes (mini-pepernoten voor op je brood), kruidnoten, koek enzovoorts. De slogan wordt nu dus vooral met Bolletje geassocieerd, maar is niet uit hun koker, of ribbelverpakking zo je wil.

Het spreekwoordelijke gehalte
Het ‘alleen voor beschuit kom ik eruit’ hoor je helaas bijna niet meer. Beschuit was vroeger een luxeartikel. Ik herinner me vaag grapjes uit de familie dat ze nog baden (verleden tijd van ‘bidden’, niet de tegenwoordige tijd van ‘in bad zitten’) en dat er dan altijd wel eentje was die zei: ‘Geef ons heden ons dagelijks brood, en ‘s zondags een beschuitje’. Later werd het luxeartikel op zondag een croissantje. 

Wat ik me vooral herinner van ‘alleen voor beschuit kom ik eruit’ is bovenstaand filmpje met de bruid en bruidegom. Er moet een tijd zijn geweest dat ik dacht dat het zo hoorde; je aanstaande kwam je beschuit op bed brengen. Terecht, natuurlijk, je mag best een beetje verwend worden. Maar het beschuitje is verdrongen door allerlei ontbijtgranen of supergranen en yoghurt. Sommigen klokken een zuiveldrank aangevuld met vezels en vitaminen ’s ochtends naar binnen en weer anderen lopen de hele dag op koffie.

Aan het beschuitje blijft wel een bepaalde relationele of verleidingssfeer hangen: het ‘daar zou ik wel eens een beschuitje mee willen eten’ heeft dat hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt, het is een associatie die niet weg te denken is. Ook omdat er bij geboortes traditioneel beschuit met muisjes wordt geserveerd. Waarom begin je de relatie dan niet met een beschuitje, moeten ze bij het reclamebureau hebben gedacht.
Maar wat is er in ’s hemelsnaam romantisch aan in bed kruimelende, droog krakende koolhydraten? Ik heb geen idee, maar het beschuitje zal toch iets aantrekkelijks gehad moeten hebben. In ieder geval iets wat een bakje yoghurt met granen en fruit niet heeft.