De reclame van - Chocomel (35)

De zin
Iedereen is er wild van. FREEDOM!

De reclame
Reclame en muziek. Nu een andere categorie, namelijk bestaande muziek die voor een reclame is gebruikt. Dit is wat mij betreft de leukste:
 

Nu ik het filmpje terugkijk, vraag ik me af hoe die chocomelk niet door heel de kamer is gespetterd, maar dat is natuurlijk de magie van tv.

Wat er in je hoofd nu gebeurt, is dat je steeds aan Chocomel denkt als je het lied van Aretha Franklin hoort. Het ‘wild’ uit de slogan klinkt een tikkie belegen, maar ja, de ouders moesten uiteindelijk de Chocomel kopen voor hun kinderen. Het is in ieder geval een aanstekelijk dansnummer en de reclame lijkt er omheen gemaakt te zijn.

Oorspronkelijk kwam het nummer op single uit in 1968 en werd het opnieuw opgenomen voor de film The Blues Brothers. Wikipedia meldt een boeiend feitje: Aretha Franklin was niet gewend om te playbacken, wat in de film moest, en de take met het lied is ontelbare keren overgedaan en flink nabewerkt. Misschien hadden ze haar beter live kunnen laten zingen?

Het spreekwoordelijke muzikale gehalte
Het muzikale gehalte van bestaande nummers vind ik over het algemeen hoger liggen dan de voor reclames geschreven muziek. Enkele uitzonderingen daargelaten, zoals Coca Cola, die in twee minuten met eigen geschreven muziek een hele speelfilm kan neerzetten. Als reclamemaker kun je juist die muziek kiezen die je product ondersteunt en de emotionele binding ermee versterkt. Meestal wordt een fragment gekozen dat precies past, zoals bij een stille hybride auto het eerste couplet van It’s O So Quiet van Björk. Je kunt het bijna zelf verzinnen, maar in de meeste gevallen werkt de muziekkeuze wel. Kun je nagaan hoe sterk dit werkt op associatief vermogen en herinnering/herkenning.

Ik ben nog reclame tegengekomen waarbij het lied leidend lijkt te zijn voor de boodschap van de reclame: NS. Een jongeman reist met de trein naar Rotterdam en luistert ondertussen naar Billy Joels ‘Piano man’, zingt het mee en stapt in Rotterdam uit om te doen wat hij moet doen. Daar ziet hij een reclame voor de verbinding Rotterdam-Londen. Hij bedenkt zich en even later zien we hem uitstappen in Londen en een taxi nemen naar een bar, waar ‘Piano man’ live te horen is. 
Redelijk briljant, want ik krijg meteen zin om in de trein te springen en te gaan reizen. Hier kun je de reclame zien: NS - pianoman.

Volgende week bespreek ik weer een ander verschijnsel: terugkerende personages.