De reclame van - McDonalds (18)
30 april 20212 - 3 minutenVroeger, toen reclames nog tussen de programma’s uitgezonden en van elkaar onderscheiden werden door Loekie de Leeuw, tóen waren reclames nog te pruimen en zijn sommige zinnen onsterfelijk geworden in ons collectief geheugen of in mijn familie. Dit is deel 18 van een serie over reclameslogans die spreekwoordelijk zijn geworden.
De zin
‘Ze zei meneer tegen me.’
De reclame
McDonalds staat bekend om zijn pakkende reclames. Soms zijn ze vrolijk, soms ontroerend en deze is ronduit schattig en kan wedijveren met ‘Petje Pitamientje’.
Het valt op hoe vaak er kinderen in de reclame van McDonalds voorkomen, en ook dat McDonalds ‘met de tijd meegaat’. Was deze reclame nog een standaard (wit) Nederlands gezin, waarmee je je in 1987 nog heel goed kon identificeren, in de jaren erna kwam er een jongetje steeds naar worteltjes vragen (toegevoegd aan het HappyMeal na protesten dat er niet genoeg groente werd geserveerd bij de fastfoodverkoper) en nu zijn er spotjes met mondkapjes dragende, vrolijke (zwarte) gezinnen en met opa en oma die naar hun multiculturele kleinkinderen gaan op anderhalve meter afstand.
Ook hier heeft een verschuiving plaatsgevonden van ‘het product/de winkel aanprijzen’ naar ‘het gevoel dat we willen krijgen van het product overbrengen’. Een wezenlijk verschil.
Het spreekwoordelijke gehalte
‘Ze zei meneer tegen me’ is al een voorbode van die verschuiving. McDonalds wordt neergezet als een bedrijf waarin het kinderlijk eenvoudig is om een maaltijd te bestellen. De vader en de lieftallige dame achter de kassa wisselen nog wel een blik uit, waardoor de grote gele M meteen als ‘betrouwbaar’ en ‘klantvriendelijk’ of beter 'kindvriendelijk' uit de bus komt. Knap gedaan. Dit is storytelling in de dop, en ik zal er een volgende aflevering dieper op ingaan, omdat het een belangrijk aspect is van reclamemaken, maar ook voor schrijvers interessant is. Het leert je op zijn minst kijken naar hoe je iets kunt overbrengen.
Het spreekwoordelijke van ‘ze zei meneer tegen me’ resoneert vooral nog bij mijn generatie en ouder, denk ik. Toen was respect voor ouderen gebruikelijker dan nu (of heb ik dat mis?) en wilde je als kind graag zo serieus genomen worden als een volwassene. Als dat dan lukt en een mevrouw zegt ‘meneer’ tegen je, dan ben je een hele piet. Werkt dat nu nog?
Even checken.
Mijn kinderen vinden de reclame nog steeds schattig en ze zouden zich ook nu nog zo als het jongetje in de reclame hebben gevoeld. Dat maakt deze reclame universeel en tijdloos. Nou ja, in ieder geval bij twee kinderen dan.
