De reclame van - Melkunie (10)
5 maart 20212 - 3 minutenVroeger, toen reclames nog tussen de programma’s uitgezonden en van elkaar onderscheiden werden door Loekie de Leeuw, tóen waren reclames nog te pruimen en zijn sommige zinnen onsterfelijk geworden in ons collectief geheugen of in mijn familie. Dit is deel 10 van een serie over reclameslogans die spreekwoordelijk zijn geworden.
De zin
‘Ik heb nog zo gezegd: geen bommetje!’
De reclame
In de categorie ‘irritant, maar toch grappig’ valt wel de reclame van Melkunie uit 1996. De slogan luidt eigenlijk ‘Al het goede komt van Melkunie-koeien’, maar het merk is bekend geworden om een heel andere uitspraak. Acteur Peer Mascini (1941 - 2019) speelt in de reclamespot een bekakte zakenman die in de tuin van zijn villa de Melkunie-producten aanprijst. Op de achtergrond zien we een koe op slippers langs het zwembad lopen. Als hij bijna klaar is met zijn aanprijzing en de slogan, hoor je buiten beeld een plons en zie je Peer kletsnat worden. Juist: ‘Ik heb nog zo gezegd: geen bommetje!’
Het filmpje won in 1997 de Gouden Loeki voor beste reclame, maar kon ook op protest van de dierenactivisten rekenen: ‘Die koeien hebben het al zwaar genoeg om ons melk te geven,’ verklaart er één. Anno 2020 zou het hele feit dat ze überhaupt melk moeten geven aan de kaak gesteld worden, niet het feit dat ze als dierenacteur worden gebruikt. Vooruitgang?
Melkunie fuseerde in 1990 met Campina, noemde zichzelf toen Campina Melkunie, waarna het Melkunie in 2001 verdween. Om het ingewikkeld te maken: in 2012 kwam Melkunie als merknaam weer terug, maar nu voor de producten die eerst Friesche Vlag heetten. In 2012 kwam Peer ook weer op de buis met Melkunie-spotjes in dezelfde stijl als van 1996. Dat sloeg dan weer niet in als een bom(metje).
Het spreekwoordelijke gehalte
Bij mij en mijn familie sloeg de slogan niet zo aan. Wij waren blijven steken in het tijdperk dat ‘Melk, de witte Motor’ was, zonder bommetjes, maar met veel calcium. Goed voor de botten. Ik herinner me nog (vreselijk smerige) lauwe schoolmelk in blauw-witte drinkpakjes met rietje. Op de achterkant stond een strip, dat waarschijnlijk iets met melk te maken had. Of dit van Melkunie was, weet ik niet. Ik kreeg schoolmelk alleen op de kleuterschool, trouwens, op de lagere school niet meer. Ja, je leest het goed, ik heb nog op een kleuterschool gezeten, en in een klas en niet in een groep. Ik ben van vóór het basisonderwijs. Oei, dan voel je je ineens oud, maar mijn botten doen het nog prima dankzij die lauwe melk.
Strips waren destijds in op verpakkingen, ik herinner me ook nog de strip op de tandpasta met een slechterik die ‘moderne’ tandpasta probeerde te verkopen aan onwetende voorbijgangers, die daar steevast groene tanden van kregen en dat dan het merk tandpasta natuurlijk dé oplossing was. Ik denk dat het Zendium moet zijn geweest.
Terug naar het spreekwoordelijke gehalte: grapjassen riepen dat voornamelijk aan de rand van het zwembad en tsja, daar is het totáál niet grappig. Nou ja, één keer dan. Exit het bommetje.