De reclame van - Rivella (17)

De zin
‘Een beetje vreemd, maar wel lekker.’

De reclame
In de jaren negentig komen er twee nieuwe dranken op de markt. Dat wil zeggen, er komen er vast meer op de markt, maar ik wil het over deze twee hebben. De een heet Rivella Light, is lichtbruin of gelig van kleur (ik vind het een piskleur, sorry), zit in een fles en smaakt zurig door het melkserum. Dat is een bijproduct van melk en geeft de frisdrank zijn ‘naturelle’ smaak, zo lees ik op de website van Rivella. De drank smaakt alles behalve ‘naturel’ en de reclame erbij is ook vrij ondeugend. Ik weet niet of dat tegenwoordig nog kan, maar ik vind deze de leukste:

De andere frisdrank waar ik het over had, zat in een blikje, was lichtgroen van kleur, bevatte koolzuur en had een kiwi/appelsmaak of iets in die geest. Het was op basis van yoghurt. Yoghurt met prik is nog vreemder dan een frisdrank op basis van melkserum, maar ik vond de lichtgroene te prefereren boven de piskleur.

Hoe dat lichtgroene drankje heet, had ik bijna niet meer kunnen achterhalen, want de drank wordt niet meer gemaakt. Er is ook nooit een reclame voor geweest, voor zover ik weet. Via een oproep op Facebook kwam ik op het spoor van Snor. Snor is frisdrank die in de jaren 70 populair was en waarmee je een snor kon maken, omdat er een schuimlaag op de frisdrank lag, net alsof het bier was. Niet te verwarren met Shandy, waarmee dat ook kon, en eigenlijk het eerste alcoholvrije bier was. 

Dus Snor valt af. Via allerlei doorkliklinks kom ik op Xí uit, van dezelfde fabrikant als Rivella. Die drank was er in vier smaken en was de voorloper van de energiedrankjes die we nu kennen. Ik dacht aanvankelijk dat mijn frisdrank appel/kiwi/yoghurt/prik Xí Fresh was, maar een oud-studiegenoot hielp me verder. Hij kon zelfs een foto plaatsen van de verpakking. Rood-groen gestreept en in met schuine letters de merknaam erop. Iemand anders herinnert zich: ‘Ja, dat tintelde op je tong.’ De naam: Cheers.

Het spreekwoordelijke gehalte
Terug naar de slogan. ‘Een beetje vreemd, maar wel lekker’ zou je misschien van allerlei dingen willen zeggen, maar wordt vooralsnog nog steeds voorbehouden aan Rivella. Zo gebruik ik de slogan in ieder geval. Voor exotisch eten (zo heb ik ooit rendiervlees in Finland gegeten waar die zin precies op van toepassing was) kan de kreet ook nog wel, maar ik waag me er niet aan om dat over mensen te roepen; niet in het openbaar, althans. De kans dat het verkeerd wordt opgevat, is anno nu erg groot. 

Daarmee vraag ik me meteen af: hoe universeel is deze slogan eigenlijk als je direct aan het zurige/wrange in de frisdrank moet denken? Zou het ooit meer dan een synoniem-zin kunnen worden voor ‘melkserum’? Ik denk van niet. Maar daarmee staat de zin wel op gelijke hoogte met ‘pitamientjes’, waarmee je ook meteen aan het product ‘pindakaas’ denkt. Geen geringe prestatie voor een drankje met een piskleur.