De reclames van - Centraal Beheer (01)
1 januari 20212 - 3 minutenVroeger, toen reclames nog tussen de programma’s uitgezonden en van elkaar onderscheiden werden door Loekie de Leeuw, tóen waren reclames nog te pruimen en zijn sommige zinnen onsterfelijk geworden in ons collectief geheugen of in mijn familie. Dit is deel 1 van een serie over reclameslogans die spreekwoordelijk zijn geworden.
De zin
‘Even Apeldoorn bellen’.
De reclame
De eerste van een reeks succesvolle reclames stamt uit 1985 of 1986. Wikipedia en YouTube spreken elkaar hier tegen, want Wikipedia zegt dat ‘dinosaurus’ de oudste is (uit 1986) en YouTube zegt dat ‘caravan’ (uit 1985) de oudste is. Laten we het op YouTube houden. Zie het filmpje hieronder.
De slogan werd ontwikkeld om de verhuizing naar Apeldoorn en de nieuwe, directe werkwijze (verzekeringen regelen aan de telefoon) te promoten. Die drie woorden vatten dat perfect samen. Hoewel Centraal Beheer in eerste instantie vooral zakelijke klanten had, veranderde dat snel na deze introductie op de Nederlandse televisie. De spots zijn 30 jaar lang in allerlei varianten te zien geweest, en er komen nog steeds nieuwe bij. Soms springen ze zelfs in op actuele zaken, zoals de spot met Ralph Inbar, destijds presentator van het verborgencameraprogramma ‘Banana Split’, die aan een dakgoot hing en geen hulp krijgt, want omstanders denken dat het een grap is. Er zijn ook verschillende spots teruggetrokken na klachten van diverse groeperingen, die zich gedupeerd voelden. Ironisch, want juist die gedupeerden zouden nou juist Apeldoorn moeten bellen.
De reclames waren eerst gekoppeld aan een product van de verzekeraar, later werd dat losgelaten. Dat laatste kwam de humor en de spreekwoordelijkheid ten goede.
Het spreekwoordelijke gehalte
‘Even Apeldoorn bellen’ is natuurlijk niet meer weg te denken uit de Nederlandse taal. We gebruiken het nu voor allerlei ongelukken en ongelukkige omstandigheden, niet alleen in combinatie met Centraal Beheer. Of misschien, juist niet. Zelfs als er films zijn op Netflix, waarin een hand in een vermaler terecht komt, kun je een van ons heel droog ‘Even Apeldoorn bellen’ horen zeggen.
Zelf herinner ik me vooral die grote grijze telefoon, waar we wel eens langsreden als we naar mijn opa en oma in Apeldoorn gingen of waren geweest. Dat bakbeest maakte indruk. Het was zo’n ouderwetse met een hoorn en toetsen (toen heel modern) en een kruldraad tussen hoorn en toestel. Hoewel, dat laatste heb ik er zelf bij verzonnen. Uit afbeeldingen op internet blijkt die draad er niet te zijn.
